Przesłanie Miłości Jezus Chrystus

JAKŻE CUDNE SĄ...

129.

Jakże cudne są z Tobą Boże Ojcze chwile, które poświęcone są modlitwie, a życie wykonane w radosnym czynie.

Każde przeżycie wewnętrzne uczuciami barwionymi składa się na życie, które wydobywa na zewnątrz świadomość siebie samego, a ona mówi, że duch świadomość kończy i zaczyna, mówi także, że samo życie bez ożywczego ducha jest zimne, martwe, pozbawione ciepła, brak ruchu wewnętrznego i tu skojarzenie się pojawia, że każde ciało materialne jest ożywione, powołane do życia duchowego, z ducha, z siebie samego.

Człowiek to prawdziwy jest wtedy, gdy sięga świadomością swych korzeni, a one są duchowe i powiązane są z miejscem, gdzie każdy został stworzony i gdzie powróci świadom siebie samego lub nieświadomy.

A miejsce to leży wysoko ponad materialnym światem, tu na ziemi każdy jest po to, aby uświadomić sobie siebie samego i powrócić do domu prawdziwego, do raju utraconego z powrotem.

A ci, którzy tu na ziemi przygniatają się mocnym materialnym stanem stają się ciężcy, tracą rozmach, duchową lekkość i giną w cierpieniach, lecz na swe własne życzenia.

Nie potraficie, nie chcecie patrzeć dalej, głębiej, zapomnieliście odczuwać, to na własne chcenie wybraliście życie w sferze ciemnej, gdzie po ziemskiej śmierci przebywać będziecie, niebo obiecane w wersji waszych złudzeń czy kościelnych interpretacji, to dla was ma nazwę piekła, taką jak chcieliście i ziemskim życiem leniwym określiliście je, gdyż swojej wiary i przekonań solidnie nie sprawdziliście czy są prawdziwe.

Służąc ciemnym traficie do ich piekielnego kraju, gdzie męka i cierpienia doprowadzą was do poznania swych niewłaściwych wyborów, a gdy już to poznacie wtedy wasza świadomość wymazana zostanie na zawsze, wieczne potępienie w krainie cieni, taki waszego obecnego pobytu na ziemi jest kierunek.

Taki błąd popełniliście już wiele razy i wracając na ziemię ponownie, aby życie swoje odczynić, wy coraz głębiej w grzech życia tylko rozumowego się zanurzacie, a gdy wysłannicy Światła przyszli na ziemię, aby wam pokazać do Światła drogę to ich odrzuciliście, głupawym śmiechem im towarzyszyliście, wielu zamordowaliście i mordujecie dalej swym niewłaściwym życiem.

Za taki stan was samych, za deptanie łask Pana dostaniecie dokładnie to, na co pracowaliście przez cały wasz byt i to już do was płynie, wielu dosięgło, lecz to tylko zwiastuny końca waszego wiedzenia wszystkiego lepiej, wy po prostu oduczyliście się słuchać, odwróciliście się od praw Bożych, lecz one działają niezależnie od was i nic, co wam się należy nie przeoczą.

Łaska i nadzieja tylko w Słowie była, jest i będzie dla każdego, lecz co będzie, pytam was, gdy Słowo od was odejdzie, już raz Je ukrzyżowaliście i krzyżujecie codziennie swym niewłaściwym życiem!

Powiadam wam, pomsta należy do mojego Ojca, a waszego Boga!

Wola Pana coraz mocniej jest doprowadzana i zmuszeni zostaniecie do Jej się podporządkowania lub zginiecie!

Czasu już nie macie, decyzję swym życiem wybieracie, po prostu igracie ze swym losem, więc patrzcie, jaką wypłatę odbieracie.

Już wkrótce ziemia zostanie oczyszczona od sług ciemności, co w zwiastunach codziennie macie zapowiadane w coraz większej skali, woda, ogień, wiatr czy trzęsienia ziemi, cóż za różnica, koniec to koniec waszego niewłaściwego życia! Choroby i zarazy dla niedowiarków w coraz większym zakresie, co i jak będzie dalej nie wiecie.

Lecz nawet w tak ciężkich chwilach jest pomoc, lecz wy jej już nie chcecie, bo gdybyście chcieli to już byście z pomocy skorzystali, a każdy miał po temu szans wiele i to każdego swojego ziemskiego dnia, ale głuchy nie słyszał, ślepy nie zobaczył, a pozbawiony uczuć prawdziwych nie odczuł.

A przecież powiedziano: »bądź czujny«, »módl się i pracuj nad sobą«.

A sądny dzień nastąpi dla każdego, jego świt już widać!

CZEGO LUDZIE CHCĄ NA ZIEMI?

128.

Wszystkiego tylko nie podporządkowania się woli Bożej!

Nikt sam z własnej inicjatywy już nie wysila się dobrowolnie w kierunku poznania woli Bożej, a jak ten kierunek obierze, to w wyniku przymuszenia przez sytuację bez wyjścia innego i tu dłużej tą drogą nie postępuje, gdyż inicjatywa się kończy, gdy jest wymagana uczciwa praca nad sobą samym.

Parę pierwszych problemów rozwiąże, lecz dalej już nie zdąży i powraca w stare, jeszcze głębiej się pogrążając, unicestwiając tak siebie na zawsze, bo skąd weźmie siły, aby znów próbować się dobrowolnie z upadku swego wydostać.

Wszystkim brakuje mocnego chcenia do osobistego wzlotu duchowego, każdy poucza każdego, lecz sam zmian nie wprowadza do siebie, chcesz zmian zacznij od siebie.

Materia codziennie rzuca się każdemu w oczy i to ludzie rejestrują ziemskimi zmysłami, i na ziemskim wszystkie dążenia swe koncentrują.

Światów subtelniejszych i informacji na ten temat nie odbierają, a uczucia i odczuwanie głęboko chowają, które potrafią nawiązać kontakt ze światlejszymi sferami i od nich przyjąć siłę prawdziwą, lecz ten kierunek zamurowany przez mózg przedni, przez ciemności i stąd twierdzenie: »nie widziałem, więc nie ma«.

I dalej nie ma potrzeby rozwijać tematu, gdyż takie podejście ziemskich ludzi nie daje nadziei na jakiekolwiek zrozumienie podawanych informacji.

Tylko te duchy ludzkie, które pałają ochotą poznania Prawdy mogą podążać drogami światłymi, które wymagają ciągłego badania i sprawdzania oraz posiadania »włączonych« zdolności do odczuwania światów subtelniejszych.

I na takich drogach, po dniach ciężkich wielu, duch ludzki wzmocniony swoimi przeżyciami nabiera siły i doświadczenia, i on już tego sobie raczej odebrać nie da, chociaż i tu bywają powroty do ciemnych.

Lecz obecnie Śmierć zbiera coraz większe żniwo wśród tych, którzy służą ciemnym poprzez materialne swoje życie, a ponieważ religie też związane mocno z ziemią, to i one już nie pomogą, gdyż nie podają ludzkim tworom chleba duchowego tylko sypią kurz i piach w oczy swoim wiernym cały czas, a w takiej zadymie niczego światłego nie widać, tylko cienie długich szat.

Znów pytanie od was się pojawia typu: Jak się od tego oderwać i co robić, aby tam nie zostać?

A ja pytam: Czy poważnie pytasz?

Do dziś pozostają tylko pytania, a pracy nad sobą samym nie widać, wy już od tysięcy lat nie chcecie jako ludzkość i osobiście do Światła zdążać, a każdy dzień to coraz większa przepaść, której już przeskoczyć się nie da, to przepaść waszych ziemskich życzeń i żądań, a tu sponsorem jest ciemność.

Lecz gdyby jakiś ludzki duch znalazł się, który ma już dosyć i zrozumie, i odczuje, że dalej tak nie może, bo jest coraz gorzej, to takim wskażę drogę Słowem, lecz do Światła każdy sam musi dążyć, ale gdy poważnie poszukujesz to masz pomoc na swej drodze cały czas, »asistans« duchowe cały czas nieustannie czuwa i pomoc niesie na uczciwe wezwanie wasze.

Po naprawach dalej po drodze należy iść, gdyż zatrzymanie to upadek, a odniesione rany mogą mieć charakter śmierci duchowej, a potem i tej ziemskiej.

Wysilajcie się, okoliczności panujące tu na ziemi zmuszą was do poznania Prawdy, pokazując wam, że tylko materialne życie jest pozbawione sensu i znaczenia, bez pierwiastka duchowego jesteście martwi po czas wszelki!

Do tej pory nie słuchaliście ostrzeżeń i okazaliście ignorancję dla woli Bożej, to na ziemi ogarnia was teraz przerażenie, z dnia na dzień i z godziny na godzinę coraz większe!

Miski gniewu Bożego na ziemię wylane, nie słuchaliście, nie chcieliście to dojrzewajcie w bólach i cierpieniu, lecz siła i skala zjawisk was ostatecznie przygniecie!

Abd-ru-shin w Przesłaniu swoim pisze tak: »ten, kto się nie wysila, aby poznać Słowo Pana ponosi winę!«

Wam ku przestrodze, przecież Abd-ru-shin to Wola Boża, to prawa żywe Boga Ojca.