Przesłanie Miłości, strona 68

MŁÓCĄ LUDZIE SŁOMĘ

47.

Młócą ludzie słomę i nic nie wiedzą o mnie. Pusta słoma, jak wiedza ich o mnie. Młócenie rozdrabnia słomę, jak wiedza słowa o mnie. Kto złoży słomę, zdobędzie wiedzę o mnie. Wiedza o mnie, jak pusta słoma, leży na ziemi niewykorzystana, wiatr dziejowy po świecie ją rozwiewa i na nic wam wasza ludzka wiedza.

Pewnego lata słoma z żaru zapalona w ogniu stanie, wszystko zniknie i nastąpi pożegnanie wasze ze mną, wy jak słoma wymłócona, ludzie już w nic nie wierzą!

Morał nie rozumowy, a duchowy; nie młóćcie ludzie więcej słomy!

Błękit nad głowami ludzi, czy słońce ich obudzi?

Gwiazdy nad głowami ludzi, czy księżyc ich obudzi?

Słowo w oczach ludzi, czy serce ich obudzi?

Kto duchem sięgnie poza rozum i miłość wydobędzie?

Kto uczuciem się rozpali i wiarę swą wypali, aby przeżyć ludzkie życie i osiągnąć poznanie Prawdy w swym duchowym rozkwicie?

Wy jak zwierzęta myślicie tylko o przetrwaniu i w codziennej walce zdobywacie jedzenie dla ziemskiego ciała.

A jak i czym karmicie ducha?

Przecież nie macie prawdziwego poznania Prawdy i Światła nie widzicie!

Puste życie prowadzicie już całe tysiąclecia.

Czas zakończyć wasze martwe życie!

Duch wasz umarł.

Chlebem Pana go nie karmicie!

Wasza całkowita wina.

I tak wybiła ostatnia dla was na ziemi godzina, ostatnie słowo dla was to: »koniec!«

Jesteście martwi już teraz, jak wasze martwe życie, przecież już w nic nie wierzycie!

Słowo odchodzi od was, bo Go sobie nie przytrzymaliście, zgubiliście jasną drogę Pana.

Pomimo wezwania odwróciliście się od Słowa Pana.

Tragiczny wybór zepchnął was na dno.

Smutne, że tego nawet nie widzicie, a rozum wasz zabawę świetną ma.

Szachowe posunięcie Lucyfera.

Rozum zamurował w ziemskim ciele ducha, a zabawa dalej trwa.

A ciemności dalej młócą słomę bez wartości już przez wiele tysięcy lat.

Pocieszenie: słoma szybko płonie, a wiatr rozwieje resztę!

KRYSZTAŁY LODU TRZASKAJĄ

46.

I prawdziwe życie przejawiają, aby duch ludzki ożył i dzieła, ku czci i chwale Pana, Boga Ojca swego tworzył.

Dzieła tworzone pokazują kierunek rozwoju, drogę przez stworzenie.

Mity i wątpliwości nikomu niepotrzebne, wszystko jasne, proste i poukładane jak w niebie, w Królestwie ducha, gdzie duch praw Bożych słucha.

Wsłuchuj się w swoje wnętrze ciągle, ono wszystko tobie powie co potrzebne, niezakłócane rozumem służy tobie we wzlocie.

PRZEZ BŁĘKIT NIEBA

45.

Przez błękit nieba słońce na ziemię świeci ożywczymi promieniami, które dają ciepło i pobudzają do życia. I chociaż nie widać Pana, ale odczuć można Jego działanie, które daje miłość, czuje się ciepło i ożywienie, widać jasne kolory, piękne horyzonty, a wszystko pochodzi ze Światła.

Lecz co się stanie, gdy źródło zgaśnie na zawsze?

Wszystko wyblaknie i życie zgaśnie, dlatego ~ 30 maja, całe stworzenie jest od nowa zasilane. Następuje wylanie Siły w stworzenie przez Pana z kielicha Graala.

Przygotuj się uroczyście do tego dnia.

BICZE NAD ZIEMIĄ TRZASKAJĄ

44.

Bicze nad ziemią trzaskają Sąd Ostateczny ludziom oznajmiają, odwoływanie ludzi z ziemi następuje dla każdego, kto źle postępuje.

Rozumowe dywagacje nie pomagają, a w dół człowieka mocniej ściągają.

Wszystko się zmienia i przemienia coraz mocniej, dlatego czujność i uważność niech też rośnie.

Realizuj konsekwentnie to, co przychodzi wewnętrznie, to najlepsza dla ciebie droga, od dziś, nie od jutra. Tzw. przyjemności, to słabości, krok po kroku je zwalczaj, nie są ci potrzebne.

CIĄG ZMIAN

43.

Ciąg zmian na ziemi wszystko przemieni, istotni już się do tego przygotowują i ludziom ich »bigos« do spożywania szykują, dając każdemu to, co sam wytworzył.

Trochę wstrząsów dla opamiętania, aby cofnąć się jeszcze z drogi grzesznej.

Lecz kto zrozumie natury działanie?

Rozum wszystko zepchnie na plan dalszy i nie odczyta przesłania trzęsień na ziemi w poszczególnych miejscach odpowiednio dobranych, gdzie zło przybrało na sile.

Popioły Etny i Wezuwiusza obsypią najbliższe miasta na wiosnę, Solfatara obudzi się ze snu.

W miejscach, gdzie wulkany spały istotni budzą je ze snu.

Woda brudy na ziemi zmyje, ta z nieba, rzek i oceanów, resztę wiatr dokona. Bardzo dużo ludzkich ofiar.

Choroby od ludzi narastają na sile, systemy pomocy padają nieżywe pod naporem liczby chorujących i zdarzeń tzw. nieszczęśliwych, a raniących.